برخورد قانونی با چاپخانه‌هایی که مبادرت به دایرنمودن واحد پیش از چاپ و پس از چاپ نموده‌اند، عبارتی است که طی هفته‌های گذشته بطور منسجم و سازماندهی‌شده ازسوی برخی مطرح و کم و بیش در حال پی‌گیری است.
برخورد قانونی با چاپخانه‌هایی که مبادرت به دایرنمودن واحد پیش از چاپ و پس از چاپ نموده‌اند، عبارتی است که طی هفته‌های گذشته بطور منسجم و سازماندهی‌شده ازسوی برخی مطرح و کم و بیش در حال پی‌گیری است.
اینکه انگیزه طراحان این سناریو چیست وچرا در این بازه ی زمانی (ماه پایانی سال)این موضوع با جنجال رسانه ای مطرح می شود نیاز به فرصت ومجالی دیگر دارد که عنداللزوم به آن خواهیم پرداخت، اما در این زمان ذکر چند نکته ضروری است که به آن می پردازیم.
1- موضوع مطرح‌شده را بلحاظ حقوقی از دو منظر می‌توان مورد بررسی قرار داد :
الف) از حیث قانون نظام صنفی و آئین‌نامه‌های اجرایی آن هریک از واحدهای صنفی حق دارند صرفاً در رستۀ تعریف شده خود فعالیت نمایند و یکی از وظایف کمیسیون نظارت (به استناد آئین‌نامه اجرایی تبصره 1 ماده 12 قانون نظام صنفی) تعیین رسته‌هایی است که هر اتحادیه ملزم به صدور پروانه کسب برای واحد صنفی در رسته مربوطه است.
لذا تعیین رستۀ صنفی، تداخل صنفی و هرگونه تعارض دیگر بایستی ابتدائاً و بصورت رسمی و قانونی از طریق کمیسیون نظارت پی گیری شده و درصورت تائید کمیسیون مذکور، موارد اختلافی به شکل قانونی مورد بررسی قرارگیرد و هرگونه فضاسازی رسانه‌ای قبل از اعلام نتیجه کمیسیون مربوطه - حسب ظاهر- مصداق تشویش اذهان عمومی بحساب می‌آید و حق شکایت و اقامه دعوی را برای طرف مقابل ایجاد می‌نماید. چه رسد به آنکه اختلاف فیمابین منجر به برخورد سلبی و یا پلمپ واحد بظاهر متخلف شود که علی‌القاعده حق مطالبه ی عسر و حرج برای محکوم‌علیه محفوظ خواهد بود.
ب) به استناد ماده 2 آئین‌نامه تاسیس و نظارت بر چاپخانه‌ها و واحدهای وابسته مصوب 1/9/71 هیات محترم وزیران، راه‌اندازی لیتوگرافی بصورت مستقل و یا یکی از اجزا چاپخانه مجاز اعلام گردیده و از این حیث، چاپخانه هیچگونه تخلفی مرتکب نشده است و قانوناً می‌تواند به فعالیت خود ادامه دهد.
با فرض اینکه موضوع تداخل صنفی را نیز بپذیریم، چند موضوع باید پاسخ داده شود:
اولاً، آیا فرایند طرح موضوع ازطریق کمیسیون نظارت پی‌گیری شده و به نتیجه رسیده است یا خیر؟ و اگر چنین بوده است ، پس اینهمه جاروجنجال برای چیست؟
ثانیاً چرا برخی هم‌اکنون و پس از گذشت 22 سال به فکر تداخل صنفی افتاده‌اند؟ آیا تاکنون متوجه این تداخل صنفی نبوده اند؟
ثالثاً تکلیف واحدهای لیتوگرافی که در کنار فعالیت خویش به انجام امور طراحی، جذب سفارش چاپی و ... مبادرت می‌ورزند چیست؟ آیا موارد ذکرشده مصداق تداخل صنفی محسوب می‌شود یا خیر؟ وچه کسی باید با این واحدها ی متخلف برخورد قانونی کند؟
2- از طرح موضوع و همچنین سابقۀ طراحان آن می‌توان دریافت که این بازی بیشتر به یک مانور تبلیغاتی برای انتخابات پیش روی اتحادیه چاپخانه داران تهران شبیه است تا احقاق حق و نظایر آن. چه آنکه همه واقفند دنیای تکنولوژی با سرعت در حال شکستن مرزهاست و در دنیای امروز که چاپ دیجیتال تمام فاصله‌ها را از میان برداشته است، طرح موضوعاتی از این دست بیشتر به یک "بازی کودکانه" شبیه است تا تفکیک وظایف صنفی.
طرح‌های خلق الساعه ی شورای وحدت، اعطای مدرک دکتری به لیتوگرافان، تشکیل فراکسیون چاپ در مجلس و دهها ادعای دهان پرکن و گنده گویی‌های بی‌سرانجام زاییدۀ ذهن‌هایی ناتوان است که بجای پرداختن به مسایل مهم این صنعت، سعی دارند به هر قیمتی دیده شوند و بس! حتی به قیمت بدنام شدن صنف!
آیا بهتر نبود بجای جار و جنجال رسانه ای، تشکیل تعاونی‌های چاپ و بسته‌بندی متشکل از واحدهای لیتوگرافی و ادغام چند واحد صنفی را پی‌گیری می‌کردند؟ آیا بهتر نبود بجای اینهمه هیاهوی کاذب، پیش‌نویس اتحادیۀ واحد چاپ و بسته‌بندی را با رعایت حریم تمام رسته های مرتبط ، آماده و به نظام صنفی کشور پیشنهاد می‌دادند؟ آیا بجا نبود بجای وعده‌های توخالی، طرح حمایت از صنعت چاپ کشور را با دلایل متقن و مستندات محکم به دولت و مجلس ارایه می‌دادند؟
البته چندی پیش در یادداشتی تحت عنوان "چرا بزرگان صنف به اتحادیه‌ها نمی‌روند" به تبعات عدم حضور بزرگان صنف در انتخابات هیات مدیرۀ صنوف چاپ و واحدهای وابسته پرداختیم و پیش‌بینی می‌کردیم که عدم حضور بزرگان منجر به حرکات پوپولیستی اخیر شود و هشدار داده بودیم که کنار کشیدن بزرگان صنف، تشکلها را بازیچه‌ی کودکانی خواهد کرد که حاضرند حیثیت و اعتبار نظام صنفی چاپ کشور را نیز به مسلخ بکشانند.
و باز هم کلام پایانی همان یادداشت را تکرار می‌کنیم که:
اگر قرار است بزرگان را در راس اتحادیه‌ها ببینیم، باید سطح توقعات و انتظارات را از اتحادیه‌ها بالا ببریم.