شاید صنف چاپ را بتوان یکی از پر تشکل ترین صنوف کشور دانست. تعدد اتحادیه ها، انجمن ها و تشکل ها با عث شده تا این صنف هرساله شاهد برگزاری انتخابات صنفی باشد.انتخابات هایی که با حواشی متعددی نیز همراه بوده و متاسفانه بعضا تلخکامی ها و بداخلاقی هایی را هم بهمراه داشته است.

تمسک به توهین وافترا از طریق پیامک های موهن-که تا هم اکنون نیز ادامه دارد-در جریان یکی از انتخابات های سال گذشته و همچنین برگزاری خاموش ومخفیانه ی یکی دیگر از اتحادیه ها که بدور از چشم خبرنگاران وتحت تدابیر شدید امنیتی برگزار گردید را می توان از مصادیق این بد اخلاقی ها برشمرد.

اما فارغ از همه ی جنجال های مرسوم، که به یکی از اجزائ لاینفک این رویداد صنفی تبدیل شده،خوب است با نگاهی منصفانه وبدور از تعصب،رخداد انتخابات صنف چاپ را مورد تجزیه وتحلیل قرار دهیم.

چندی پیش یادداشتی با عنوان"چرا بزرگان صنف به اتحادیه ها نمی روند؟" منتشر کردیم که با واکنشهای جالب وقابل تاملی مواجه گردید.عمده ی اظهار نظر ها حاکی از اهمیت موضوع وچرایی عدم تمایل بزرگان صنف برای ورود به جریان تصمیم سازی صنفی این حوزه ی مهم بود وتقریبا نسبت به اصل موضوع اتفاق نظر وجود داشت.اما آنچه مهم بوده وهست چگونگی حضور نخبگان وشرایط حضور آنان است که طبیعتا برخواسته از نوع تصمیمات،جهت گیری وزاویه دید تصمیم گیران،درک صحیح از مشکلات صنفی،ارایه ی راهکارهای عملی ومبتنی بر واقعیت ها خواهد بود.بدیهی است که اینهمه ، ازعهده ی کسانی بر می آید که:

 اولا،توسعه یافتگی را در مجموعه های تحت امر خویش تجربه کرده باشند.هیچ عقل سلیمی نمی پذیرد که مدبر واحدی کوچک، سنتی وناکارآمد توان تحلیل منطقی از مشکلات بزرگ را داشته باشد تا چه رسد به اینکه قادر به هدف گذاری های استراتژیک بوده و ارزیابی های مبتنی بر تحولات رو به جلو را ارائه دهد.

ثانیا، سابقه وعملکرد آنان شفاف وبدور از هر گونه نقطه ی مبهم باشد. منطق حکم می کند کسانی که در سالهای نه چندان دور تجربیات تلخی را از عملکرد خویش در صنف بجای گذاشته اند و تا هنوز آسیب های آن را می توان در ذهن اعضا اتحادیه مشاهده کرد،انتظار داشته باشند که مجددا مورد اعتماد صنفی قرار گیرند.

ثالثا،قدرت وتوان تحلیل معضلات ومشکلات صنفی را با مشارکت نخبگان داخل وخارج صنف داشته ومورد وثوق بزرگان عقلی صنف نیز باشند. چه آنکه در غیر اینصورت اتحادیه ی چاپخانه داران نیز به محلی نظیر برخی اتحادیه ها بدل خواهد شد که بیشتر به محفلی برای رتق وفتق امور شخصی می مانند تا اتحادیه ای صاحب نظر،ایده و راهگشا.

رابعا، طرح راهکارهای عملی ،منطقی ودر حد توان وبضاعت طراحان. چرا که ذهن بسیاری از فعالان صنفی واعضائ شریف اتحادیه مملو از وعده های دهان پرکن وبی پشتوانه ای است که هیچ عایدی بجز یاس وناامیدی در بر نداشته است.

 وکلام آخر اینکه

باور کنیم آنان که در حل مشکلات صنفی موفق بوده اند ،خرد جمعی واتکا به نخبگان صنفی را سرلوحه ی عمل خویش قرار داده وبرای مدیریت کلان تشکل خویش بهترین ها را انتخاب کرده اند.

باور کنیم که عملکرد اعضای هیات رییسه ی هر اتحادیه ،اعم از اظهار نظرها، شخصیت گفتاری و کرداری ،موضع گیری های صنفی و نوع نگاه آنان به مسائل پیرامونی، مبین بلوغ وخودباوری آحاد اعضائ صنف است و دیگران با دیدن ایشان در مورد آن جامعه ی صنفی اظهار نظر می کنند.

امیدواریم نخبگان وبزرگان صنف چاپ این بار فرصت را مغتنم شمرده وبا حضور جدی در عرصه ی انتخابات اتحادیه چاپخانه داران تهران-که بحق می توان از آن بعنوان تاثیر گذارترین اتحادیه نام برد- ضمن ارج نهادن به آینده ی صنفی خویش، شرایط برگزاری انتخاباتی پرشور را فراهم نمایند.