نویسنده و مدرس داستان نویسی ، درباره داستان‌های کوتاه و رمان‌های منتشر شده در یک سال گذشته گفت: همواره با مشکل انتشار رمان‌های ضعیف در ادبیات مواجه بودیم. این موضوع فقط در دهه‌های اخیر یا یک سال گذشته در ادبیات داستانی ما به وجود نیامده است، اما اینکه در رویدادهای ادبی مانند جایزه ادبی جلال آل احمد چنین ضعف‌هایی مطرح می‌شود، شاید ریشه در سختگیری داوران داشته باشد. لازم نیست در چنین شرایطی که ضعف در کیفیت آثار وجود دارد، کسی با عنوان برگزیده شناخته شود؛ می‌تواند برخی از بهترین‌ها در قالب شایسته تقدیر معرفی شوند. به این ترتیب نویسندگان شرکت کننده در جایزه‌های ادبی به خودشان می‌آیند و کیفیت آثارشان را ارتقا دهند.

وی افزود: ناشران یکی از مسببان انتشار رمان‌های ضعیف هستند؛ ۹۰ درصد ناشران ما فقط به بازگشت سرمایه و پولشان فکر می‌کنند و به محتوا و تکنیک اثر اهمیتی نمی‌دهند. آن‌ها فقط می‌خواهند کتابی منطبق بر ذائقه مخاطب منتشر کنند که فروش زیادی داشته باشد. گاهی در فضای مجازی با جملات نادرست نگارشی در صفحه‌های نویسندگانی روبه رو می‌شوم که کتاب منتشر کرده اند. همین غلط‌های نگارشی در آثارشان هم وجود دارد.

این نویسنده ادامه داد: تنزل سطح فکری جامعه ما باعث شده است ناشران دنبال انتشار آثاری بروند که از نظر تکنیکی و محتوایی ضعیف هستند. تمام اتفاقاتی که برای ما در حوزه‌های مختلف از اقتصادی گرفته تا کتاب رخ می‌دهد، به این دلیل است که در هر زمینه فرهنگسازی نکرده‌ایم.

رضایی بیان کرد: از طرفی وزارت ارشاد هنگام اعطای مجوز یک کتاب به تک تک جملات نگاه می‌کند، اما به علائم نگارشی آن توجهی ندارد. کتابی با علائم نگارشی بسیار بد و ابداعی منتشر می‌شود. یک نفر هم به انتشار چنین اثری اعتراض نمی‌کند. چرا وزارت ارشاد از نظر ساختاری و نگارشی آثار را بررسی نمی‌کند؟ فرهنگستان زبان و ادب فارسی که بودجه‌ای میلیاردی به آن اختصاص می‌دهند، می‌تواند با ارشاد برای الزام ناشران به رعایت دستور خط فارسی در کتاب‌ها همکاری داشته باشد. در این شرایط دیگر شائبه‌ای مبنی بر اعمال سلیقه در صدور مجوز مطرح نخواهد بود و همه چیز بر مبنای ساختار قانونی انجام می‌شود. بزرگترین مشکلات ما با ابلاغ یک دستورالعمل مرتفع می‌شود، اما متاسفانه هنگام اجرای آن، مسئولان فرهنگی فقط به اختصاص بودجه فکر می‌کنند.