این روزهای صنعت چاپ درگیر جنگ داخلی است، جنگی که همیشه دو سر باخت بوده و در سال‌های گذشته هیچ سودی جز درجا زدن برای این صنف نداشته است.
موضوع برخورد با چاپخانه‌دارانی که ماشین‌آلات پیش از چاپ و پس از چاپ دارند به موضوع روز صنعت چاپ تبدیل شده وچند روزی است که جنگ مجازی بین چاپخانه‌داران، لیتوگرافان و صحافان در شبکه‌های اجتماعی بالا گرفته و هر فردی به تبعیت از رییس اتحادیه خود حرف می‌زند و دیگری را محکوم می‌کند. مشکلی که فقط مختص تهران است و در هیچ یک از استان های کشور حتی قطب‌های چاپی مانند قم، مشهد، اصفهان و تبریز مشاهده نمی‌شود زیرا در تمامی این استان‌ها تنها یک اتحادیه چاپ وجود دارد و مانند تهران سه اتحادیه فعالیت نمی‌کند و جنگی به نام قدرت در میان آنها وجود ندارد.
مشکلات و دغدغه‌های اتحادیه‌های چاپ همیشه ذهن مرا به سمت جنگ‌های داخلی می‌برد جنگ‌هایی که همیشه بر سر قدرت بوده و منافع مردم پشیزی ارزش نداشته اما به راستی اگر به سابقه این جنگ‌ها نگاه کنیم کدام یک از آنها نتایج مثبت و روزهای خوبی را دربرداشته؟
به راستی که کدام جنگ داخلی و جدایی طلبی باعث آبادی یک کشور شده است؟ کاش در این روزها که چاپچی‌ها با نبود کار، گرانی، کسادی بازار، مالیات و هزار جور مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند، مسوولان، چاپ را مانند عراق تکه تکه نمی کردند چراکه جدایی طلبی و دیدن منافع خود چیزی بجز نابودی صنعت چاپ را در پی نخواهد داشت.
مشکل این روزهای صنعت چاپ به قدری خنده‌دار است که اتاق اصناف هم در حل آن مانده چراکه نمی‌داند اگر حق را به چاپخانه‌داران بدهد پس دیگر اتحادیه لیتوگرافان به چه درد می‌خورد و اگر حق را به لیتوگرافان بدهد، چاپخانه‌دار چه گناهی کرده که بعد از این همه سال تازه باید راه بیفتد دنبال مجوز و از این به بعد چرا یک مجتمع چاپی در قم یا سایر استان‌ها با یک مجوز فعالیت می‌کند اما در تهران چاپخانه‌دار باید از سه اتحادیه مجوز بگیرد و سالانه به سه اتحادیه حق عضویت بدهد!
اگر مصاحبه امیر خجسته نماینده مردم همدان در مجلس شورای اسلامی را به خاطر داشته باشید حتما به یاد می‌آورید که خجسته، نبود وحدت میان سه رییس اتحادیه چاپ را عامل تشکیل نشدن فراکسیون چاپ دانست و گفت این آخرین بار است که برای این حرکت بزرگ قدم پیش می‌گذارم و اگر روئسای اتحادیه به وحدت لازم نرسند دیگر از مجلس انتظار کمک نداشته باشند. آیا این زنگ خطری برای صنعت چاپ نیست و بهتر نیست که به این دعواهای فرا جناحی پایان دهیم؟ آیا بهتر نیست که بجای جنگ داخلی و روبه‌روی هم ایستادن همه در کنار هم برای بهتر شد و حل مشکلات صنعت قدم برداریم؟
امیدوارم این یادداشت بهانه‌ای باشد برای بیداری صنف چاپ و کاش سه اتحادیه دیگر، بی حاشیه کارهای خود را دنبال می‌کردند و راه اثبات بهتر بودن را در شکوفایی صنعت چاپ و حضور در میدان‌های بزرگ می‌دیدند.